کد مطلب:190795 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:209
درس های این وصیت
1. در تمام امور زندگانی و تحولات و تغییرات، توجه به خدا داشته باشیم و از او كمك بگیریم.
2. آشنایی با اذكار و اورادی كه وسیله ی تقرب به خدا و نجات انسان در گرفتاری ها است، باید مورد توجه باشد.
3. حمد و شكر الهی بر نعمت ها می افزاید و بلا را از انسان دور می كند. خداوند در قرآن مجید می فرماید: (لئن شكرتم لأزیدنكم) [1] .
پاداش شكر كردن، افزایش نعمت و دوام آن است.
و همچنین گفتن صد مرتبه ذكر شریف «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم» در هر روز، انسان را از هم و غم و گرفتاری نجات می دهد، و استغفار، ضمن این كه رزق و روزی را زیاد می كند، گناهان انسان را پاكی می نماید و صاحبش را به مقام معنوی بزرگی به نام «درجه ی علیین» می رساند.
روایت شده است كه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله در هر مجلس هفتاد بار استغفار می نمود. [2] قرآن مجید نیز اهمیت این مسأله را بیان می كند و آن را یكی از بزرگ ترین صفات و نشانه های مؤمن می داند:
[ صفحه 34]
(وبالأسحار هم یستغفرون) [3] .
آری؛ شب زنده داری و استغفار در سحرها، از نشانه های بارز مؤمنان است و بندگان صالح خدا شب ها با خدا راز و نیاز دارند، و از این حالت لذت می برند و در پیشگاه خداوند متعال خود را خوار و ذلیل و مقصر می دانند و طلب عفو می كنند.
2. آشنایی با اذكار و اورادی كه وسیله ی تقرب به خدا و نجات انسان در گرفتاری ها است، باید مورد توجه باشد.
3. حمد و شكر الهی بر نعمت ها می افزاید و بلا را از انسان دور می كند. خداوند در قرآن مجید می فرماید: (لئن شكرتم لأزیدنكم) [1] .
پاداش شكر كردن، افزایش نعمت و دوام آن است.
و همچنین گفتن صد مرتبه ذكر شریف «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم» در هر روز، انسان را از هم و غم و گرفتاری نجات می دهد، و استغفار، ضمن این كه رزق و روزی را زیاد می كند، گناهان انسان را پاكی می نماید و صاحبش را به مقام معنوی بزرگی به نام «درجه ی علیین» می رساند.
روایت شده است كه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله در هر مجلس هفتاد بار استغفار می نمود. [2] قرآن مجید نیز اهمیت این مسأله را بیان می كند و آن را یكی از بزرگ ترین صفات و نشانه های مؤمن می داند:
[ صفحه 34]
(وبالأسحار هم یستغفرون) [3] .
آری؛ شب زنده داری و استغفار در سحرها، از نشانه های بارز مؤمنان است و بندگان صالح خدا شب ها با خدا راز و نیاز دارند، و از این حالت لذت می برند و در پیشگاه خداوند متعال خود را خوار و ذلیل و مقصر می دانند و طلب عفو می كنند.
[1] ابراهيم. 7.
[2] كنز العمال، ج 1، ص 483، ح 2113-2115.
[3] نوح، 10.